...Να αλλάξεις πόλη, να αλλάξεις διαδρομές φτάνει να κάνει κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Μπαράκι, clubακι, ποτάκι χαλαρά φτάνει να μην είσαι σπίτι. Και βγαίνεις και ξεχνιέσαι και όσο απρόσμενο και να είναι περνάς καλά. Περνάς καλά γιατί είσαι σ' ένα εύθυμο περιβάλλον με τους φίλους που σε αγαπάνε και σε νιώθουν και κυρίως θέλουν να σε βλέπουν καλά. Έλα όμως που ο dj μας βγήκε σαδιστής και παίζει το τραγούδι που δεν έπρεπε με τίποτα να ακούσεις. Είναι η φάση που γυρίζεις στο φίλο σου και λες «Ρε, δεν την παλεύω».


Πηνελόπη Παυλίδη

Δίδυμοι

http://www.pillowfights.gr/between_the_lines/item5524/%CE%9A%CE%B9_%CE%B1%CE%BD_%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9_%CE%94%CE%AF%CE%B4%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%BC%CE%B7_%CE%BC%CE%B5_%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9

Posted via Blogaway

Ας μιλήσουμε για διαμάντια..

Το διαμάντι λοιπόν.

Η λέξη διαμάντι προέρχεται απο τα αρχαία ελληνικά, αδάμας = αήττητος,ακατανίκητος.

Υπάγεται στους πολύτιμους λίθους και φημίζεται για τη λάμψη και τη σκληρότητα του.

Φαντάσου λοιπον τον εαυτό σου σαν ένα μικρό κομμάτι διαμάντι. Ξεχωριστό, ιδιαίτερο, πολύτιμο...όλοι θέλουν να έχουν ενα (ή και περισσότερα).


Αν το διαμάντι είναι ακατέργαστο, έχει συνήθως διάφανο χρώμα(σαν μια καθαρή ψυχή), συχνά όμως για βιομηχανικούς σκοπούς βομβαρδίζεται με ακτινοβολία και η διαδικασία αυτή του αλλάζει χρώμα(δε το κάνει λιγότερο πολύτιμο, απλά το αλλάζει).

Ακριβώς όπως εμείς, όταν περνάμε μέσα απο μια δύσκολη κατάσταση,αλλάζουμε...

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι δεν αξίζουμε λιγότερο απ'οσο πριν απλώς τώρα πρέπει να ζήσουμε έτσι, ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Διαφορετικά. Μονοι μας. Με οικογένεια. Με παιδιά. Με το νέο μας σώμα. Με το νεο μας μυαλο.Με το νέο μας 'χρώμα'. Διφορετικά!


ΥΓ: Ο μόνος τρόπος να σπάσεις ένα διαμάντι είναι να το κτυπήσεις με ένα άλλο. ( και ο νοών νοείτω )

Μ.

Παραδώθηκε..διαβάστηκε...χέστηκε...

Λένε πως ότι δίνεις,παίρνεις.
Πόσο ανίδεοι είν'αυτοί που το λένε.

Χαμένοι της υπόθεσης: οι ευαίσθητοι και αλτρουιστές, ειδικότερα όσον αφορά θέματα αγάπης.
Υπομένουν τα πάντα, ακόμη και την παντελή αδιαφορία απ'τη μεριά του άλλου.


Πόσες κλήσεις και πόσα μηνύματα να 'μειναν, άραγε, αναπάντητα, με την πρόφαση ότι είτε δεν έφτασαν ποτέ στον αποστολέα τους ή ότι εκείνη τη στιγμή κάτι σημαντικότερο συνέβαινε στη ζωή του; Βέβαια, δεν είναι η απόσταση μόνο εκείνη που ευνοεί αυτήν την περιφρόνηση. Όταν ο άλλος είναι αποφασισμένος ν' απαξιώσει κάθε σου συναίσθημα και κάθε σου προσπάθεια, μπορεί να το πετύχει κι από κοντά.

Τυπικοί χαιρετισμοί, απότομες,κοφτές απαντήσεις είναι μερικοί απ' τους κλασσικούς τρόπους, με τους οποίους εκείνοι που περιφρονούν ξέρουν να δείχνουν την αδιαφορία τους. 

Η πιο θλιβερή πτυχή είναι όταν η περιφρόνηση υφίσταται μέσα σε μια σχέση, είτε μακροχρόνια είτε νεοσύλλεκτη.

Όταν εσύ είσαι πλεον έτοιμος και ανοίγεις τα χαρτιά σου λέγοντας όλα όσα αισθάνεσαι αλλά η απάντηση που λαμβάνεις δεν είναι η αναμενόμενη,μονάχα ένα απλανές βλέμμα, ένα χαμόγελο...οχι απ'εκείνα της χαράς και της συγκίνησης. 
Χαμόγελο ευχαρήστησης..τύπου..'Ωραία, πέτυχα το στόχο μου..τώρα σ'έχω'.

Αλήθεια,πόσο εύκολο είναι να ματώνεις τον άνθρωπο που ξέρεις ότι θα 'κανε τα πάντα για σένα, με μια σου μόνο λέξη; 

Φαίνεται για κάποιους, αρκετά.


Συγνώμη που σκέφτομαι με τη καρδία..συγνώμη που πονάω, φοβάμαι και νιώθω πολλά.