Χριστιανόπουλος

Posted via Blogaway

..γιατί εκείνοι νοιάστηκαν να μάθουν

"Οι φίλοι μου μ' έχουν ανεχθεί να τους μιλάω ώρες για σένα. Ξέρουν γιατί σ' ερωτεύτηκα και γιατί το πήρα πίσω. Ξέρουν όλα εκείνα τα «δεν πειράζει» που σου είπα, ενώ στην πραγματικότητα με πείραζαν πολύ. Ξέρουν κάθε «άντε μου στο διάολο» που έπνιξα μέσα μου και κάθε «μείνε» που ποτέ δεν τόλμησα να σου πω. Οι φίλοι μου γνωρίζουν όλα όσα θέλησα από σένα και ποτέ δεν ζήτησα. Γνωρίζουν όλα εκείνα τα σενάρια, που έπλασα στο μυαλό μου για μας και δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα."

 Ελευθερία Ηλιοπούλου

Της νυχτας οι σκέψεις 💭

Οι σκέψεις ειν'αυτες που φοβαμαστε τα βράδια..

Κλειδώνουμε τις πόρτες μας σφηκτα..λες και δε θα μπορέσουν να μπουν.

Με το πρώτο φως της μέρας ολα ηρεμα παλι.

Και οι σκέψεις περιμένουν κρυμμένες την επόμενη πρεμιέρα.

The eye of the tiger..and you dont want to see me roar.

I dont usually use this look, but when i do you'd better go back to your cage.

I gotta to say high all the time....

Γιατί δε μου πες ποτέ μια καλή κουβέντα;
Οτι μοιαζω όμορφη,οτι μου παει αυτό το καινούριο φόρεμα...οτι μου παει το κοκκινο κραγιον οτι σ'αρεσρει τ'αρωμα μου;;

Γιατί;;;

Μαλλον ποτέ δε σ'αρεσε τιποτα απ'αυτα....

Η φιλία σας προωθείται...

Ναι, το παραδέχομαι, είχαμε να μιλήσουμε καιρό...

Ναι, το παραδέχομαι ότι έφτασα σε ένα σημείο που είχα πει τέλος και είχα αποφασίσει να απομακρυνθώ, όχι επειδή μια μέρα μου καύλωσε και ξύπνησα στραβά αλλά επειδή ΞΥΠΝΗΣΑ και είπα ότι αφου δε χαίρεσαι με τη χαρά μου τότε θα σε βάλω λίγο στην άκρη...

Αυτό όμως, τίποτα παραπάνω. Τίποτα πιο περίπλοκο...

Δε σε μισώ, δε νομίζω καν ότι έχω ξαναχρησημοποιήσει αυτή τη λέξη, ούτε νομίζω πως θα το κάνω...δε ξέρω αν με έχουν μισήσει αλλά σίγουρα δεν έχω μισήσει.

Ίσως να μπορόυσα να σου μιλούσα νωρίτερα και να σου έλεγα τι συνέβαινε...γιατί ήθελα να απομακρυνθώ...δε το έκανα...τι να πω...φοβόμουν. Όχι να σου μιλήσω...να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ πράγματα να σου πω...να ξανανιώσω τα ίδια συναιθήματα και να ξαναγυρίσω πίσω στο μηδέν και όλα αυτα που προσπαθώ τοσο καιρό να πανε στο βρόντο.

Ασε που δε ρώτησες καν...οπότε μαλλον θα ήμουν η τρελη που δημιουργεί θέματα ενω δεν υπάρχουν.

Παραδέχομαι πως μαζί σου έκανα ενα λάθος που συνήθως δε κάνω...άφησα εκκρεμώτητες, δε ξέρω γιατί. 

Δε ξέρω τι περίμενες, αλλά τόσο καιρό παρέα μαζι μου έπρεπε να ξέρεις οτι δε μπορώ να υποκριθώ οτι όλα ειναι καλά ενώ δεν είναι.

Σήμερα πάλι σε σκέφτηκα...-αλλά ήταν αργά μάλλον- και σου ευχήθηκα ότι ακριβώς εύχομαι και για τον εαυτό μου.

Να βρεις αγάπη..να βρεις ασφάλεια...να είσαι ευτυχισμένη και να μη πονέσεις στη ζωή σου.

Αυτό πιστεύω πως ειναι και το νόημα στη τελική...να εύχεσαι σε όλους, όσα θα ευχόσουν και στον εαυτό σου.

Συγνώμη.

Μ.

Γαλαξίες

Οταν λες, τα μάτια σου ο γαλαξίας μου και κυριολεκτείς.

Στα είπα όλα

Είχα αποφασίσει απο πριν να είμαι οσο πιο χαλαρή γίνεται...έτσι κι αλλιώς δε σήμαινε και τίποτα. 

Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο άνετα ένιωθα. Θυμήθηκα γιατί ταιριάξαμε σα φίλοι, θυμήθηκα γιατί μ'αρεσε να σε νευριάζω και πόσο μ'άρεσε το σαρκαστικό ύφος σου.

Σε κοίταζα και ένιωθα ότι δε θα ζητούσα κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή..(μια πίτσα ισως)

Το βασικό είναι ότι κατάφερα να μιλήσω, πράγμα που δε το κάνω συνήθως μαζί σου. Συνήθως σε κοιτάω και χαζεύω. Έχω να σου πω τρεις χιλιάδες πράγματα και κομπλάρω.

Καμία σχέση.

Για πρώτη φορά κατάφεραν οι λέξεις και βγήκαν χωρίς ενδοιασμό. 

Και το χάρηκα τόσο πολυ.

Εκεί κατάλαβα πραγματικά ότι άλλαξα.. Ότι όλα όσα πέρασα απο το καλοκαίρι, έιχαν κάποιο θετικό επακόλουθο.

Άλλαξα. Τα κατάφερα. Τα έβλεπα πλέον απλά, όπως έπρεπε.

Νομίζω και συ ξαφνιάστηκες, αυτό κατάλαβα τουλάχιστο.

 

Όπως και να'χει, το ότι μίλησα χωρίς να τρέμει η φωνή μου ειναι τεράστιο βήμα για μένα.

Λυπάμαι που δε νιώσαμε το ίδιο,

λυπάμαι που πλέον γράφω λίστα με τα πράγματα που θέλω να σου πω για να μη σου στείλω και σε 'ενοχλήσω'.

Παρ'όλ'αυτά κατατάσσεται στις καλύτερες νύχτες της ζωής μου, έστω κι αν για σενα ήταν μια απλή Κυριακή βράδυ.

Ας αρχίσουν επιτέλους να επουλώνονται οι πληγές...