Και κάπως έτσι όλα ξεθωριάζουν…
Όλες τις αισθήσεις που πλημμύριζες τις έχασα.
Η ευτυχία, η λύπη, ο θυμός άλλαξαν εντελώς μορφή.
Και μένει μόνο ένας κόμπος κάθε φορά που μένει η σκέψη μόνη της στο μυαλό.
Όλα τα μικρά που κάποτε έφερναν χαρά, τα έχασα.
Και μένει μόνο μια ψυχή που προσπαθεί να μπει στη θέση της.
Είναι που δεν έφτασε ο χρόνος, είναι που η τρικυμία ξεκινάει πάντα ξαφνικά, είναι που δε κατάφερα να σωθώ.
Και περιμένω μια καμπύλη στο πρόσωπο που θα σημαίνει πως πέρασε.
Μ.
