Το βαζάκι στο τραπέζι

Καμια φορα γινονται ολα ανω κατω λες και τα πραγματα χανουν την ισορροπια τους,ταράζονται,ανακατευονται,μπερδευονται και συχνα πεφτουν.

Σαν ενα βαζο που δεν ειχε κατσει καλα στο τραπεζακι και με το που ανοιξε ελαχιστα το παραθυρο ,αρχισε να 'χορευει'.

Ετσι ακριβως γινεται και μεσα μεσα μας.

Οπως το βαζο λοιπον (εκτος απροοπτου) θα ισοροπησει ξανα,ετσι και οι σχεσεις τον ανθρωπων ισοροπουν εν τελει σε ενα σημειο πιο σωστο ,πιο ασφαλες.

Η περιοδος αναταραχης στους ανθρωπους ομως συνηθως δε διαρκει καποια λεπτα...μπορει να παρει και χρονια κι αυτο εξαρταται απο ποσο ειναι διατεθιμενοι ειναι να ρειξουν τον εγωισμο τους και να βαλουν νερο στο κρασι τους.

Το σιγουρο ειναι οτι το τελικο σημειο θα ειναι πιο σωστό, πιο ισορροπημενο.

Μ.

On the next wind blow

Μπερδεύω αυτά που θέλω, με αυτά που έχω ανάγκη και αυτά που μου λείπουν με αυτά που έχω. 

Μεγαλύτερη η σύγχιση σ’αυτά που τελικά, κάνω...

Γεμίζουμε τα άπειρα κενά μας με ανούσιες μικρές κουβέντες, με πρόσωπα προσωρινά. Αναλωνόμαστε μέρα με τη μέρα.

Νεφέλες που ξεθωριάζουν...γνωρίζουμε ότι θα ερθουν και θα φύγουν και ομως τις κοιτάμε, τις θαυμάζουμε και τις ωραιοποιούμε...

Κι όταν περάσουν και φύγουν αφήνουν το ίδιο κενό κάθε φορά και μετά ενας φάβλος κύκλος που παγιδεύεσαι ανάμεσα στην ωραιοποιημένη αλήθεια και στην ωμή πραγματικότητα. 

Τελικά, τί θέλει μια νεφέλη να περάσει και να φύγει; 

Ενα φύσημα του ανέμου, τιποτε άλλο...

Μ.

Don’t.

Don’t get too close.

I’ll turn you into poetry.

M.

Γεύση..φράουλα

Πότε τελικά είμαστε αρκετοί για τους άλλους;


Δεν είμαι γενικά αρνητικό άτομο, αλλά παραδεκτείτε πως αυτές οι ιδέες περνάνε και στο δικό σας μυαλό.


Γιατί διάλεξε εμένα...γιατί αποφάσισε να μπει στη δική μου ζωή και να τη κάνει ανω κάτω;


Σε μια εποχή που το 'ιδάνικό' μοντέλο είναι τόσο εύκολα προσβάσημο και που το φλερτ είναι τόσο εύκολο ανεξαρτήτως φύλου, γιατί κάποιος να διαλέξει να βάλει στη ζωή του κάτι που δε μοιάζει τόσο ιδανικό;


Τώρα θα μου πεις ποιά είσαι εσύ να κρίνεις τι είναι ιδανικό και τι όχι. Και θα σου πω πως το να είσαι ρεαλιστής είναι μεγάλο χάρισμα σήμερα και θα σου φέρω παράδειγμα με φρούτα για να σε ευκολήνω.


Πες οτι ενδιαφέρομαι  να αγοράσω φράουλες. Στο μανάβη βλέπω ράφια γεμάτα πανέμορφες οργανικές φράουλες με το τέλειο σχήμα, γυαλισμένες έτοιμες για το τραπέζι μου. Από την άλλη έχω τις κάπως πιο μικρές/μεγάλες με ακανόνηστο σχήμα φράουλες.


Έχω πρόσβαση και στις δύο, αφού έχουν την ίδια τιμή..Ποιές θα παίρνατε;


Αυτό ακριβώς εννοώ λοιπόν.


Δε θέλω να είμαι η φράουλα που λυπήθηκες και πήρες, ούτε η φράουλα που θα πετάξεις και ούτε καν θα τη δείξεις στο τραπέζι σου. Βασικά δε θέλω καν να είμαι φράουλα αλλά ας το αφήσουμε για το επόμενο 'παραπονεμένο' blog..


M.