Τα νιώθω

Αυτα που σκέφτεσαι,τα νιώθω.. Αυτα που εχεις στο μυαλό σου,εχουν ηδη φιλτταριστει απο το δικό μου.
Αυτά που δε μου γράφεις, τα εχω πει η ιδια στον εαυτό μου.
Αυτα που αισθάνεσαι, τα'χω νιώσει στο πετσί μου.

Τώρα νιώθω την απεχθια σου,το μίσος σου και μπορεί και τον ικτο σου.

Συναισθήματα που δημιουργηθηκαν απο την υπερβολική φροντίδα μου για σένα κι από τα τεράστια περισσευματα αγάπης και στοργης που ειχα για σενα.

Και ακομα απορώ πως γίνεται αυτό;

Να'ρχονται τα πανω κατι...να θέλω να σου δειξω το πιο ομορφο εγω μου και να βγαινρι το χειρότερο,να θέλω να τα κάνω ολα πιο απλα και να γίνονται πιο αβολα.

Ας γίνει κάτι να ξαναγυρισουν όλα.

Μ.

Να βαριέσαι εσένα...σου'χει τύχει;

Με βαριέμαι αρκετά συχνά!

Κάποιες φορές είμαι τόσο προβλέψημη... Υποκίπτω σε θέματα που είχα πει δε θα το 'κανα (αλλά το ήξερα ότι δεν ήμουν αρκετά απόλυτη).

Μ'έχω κουράσει... κάνω τόση προσπάθεια να ανέβω ένα βήμα στη σκάλα μου και πέφτω 10 κάτω.

Το αντιλαμβάνομαι , το ξέρω..δε το κάνω ασυναίσθητα. Ξέρω τη συνέχεια, έχω ζήσει πολλές φορές την ίδια σκηνή με την ίδια ακριβώς σειρά.

Πράξη-Σκέψη-Μετανόηση-Βρίσιμο του Εαυτού-Κλάμα-Κρεβάτι-Repeat

Μετά σου λένε μη μετανιώνεις για τίποτα.. οχι ρε φίλε, μετανιώνω γιατί το λάθος είναι δικό μου και ο μόνος που υποφέρει απ'αυτή την ιστορία είμαι εγώ! Όσο λίγο και να με αγαπάω, δε θέλω να μου το κάνω αυτό.

ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΩ

Μ.

Ενα τραγούδι για τις 12

Κρίμα τους κόπους μου και τις θυσίες μου

και όσα τράβηξα τόσο καιρό για σένα

κρίμα τα όνειρα και τις ελπίδες μου

τα πήρε ο άνεμος και πήγανε χαμένα

Εσένα δε σου άξιζε αγάπη

εσένα δε σου άξιζε στοργή

έχεις στο αίμα σου την αμαρτία

είσ’ ένα ψέμα χωρίς ψυχή

Πόσο προσπάθησα πόσο κουράστηκα

πόσο υπόφερα για να σε συμμορφώσω

όμως γελάστηκα βαριά πληγώθηκα

εσύ δεν άξιζες καρδιά για να σου δώσω

στιχοι:  Γιάννης Καραμπεσίνης

Αναρωτιεμαι..

Nothing...

The only thing you should expect from others is nothing,
It's the only thing they will certainly provide you with,
And it's the only way not to get disappointed.

_Μ@Λ@Κ@ς_

Βράδια αξημερωτα

Εκείνη τη στιγμή που νιώθεις ότι είσαι χαμένος, οτι χάνεις τη γη κατω απ'τα πόδια σου..εκείνη τη στιγμή που ακούς μόνο τις αρνητικές φωνές στο κεφάλι σου και που δε σε παίρνει ο ύπνος, δε χρειάζεσαι ούτε ποτά ούτε ναρκωτικά...

Χρειάζεσαι κάποιον να σου πει ... ''Ολα θα πάνε καλά''.

Αυτές οι τέσσερις λέξεις κρύβουν τόση δύναμη μέσα τους, δείχνουν ότι κάποιος σε νοιάζεται, κάποιος πιστεύει σε σενα και ειναι εκεί για σένα, να σου δίνει κουράγιο και να σου θυμίζει πως ενας νέος ήλιος θα ανατηλει αύριο.

'Ολα θα πανε καλά ' λεω σε μένα και κλείνω τα ματια μου κι απόψε.

Μ.

Αυτά για σένα, κάποτε

Και ξέρεις τι; 

Δεν είσαι σαν τους άλλους. Είσαι διαφορετικός. Δε θέλω να είμαστε ένα ζευγάρι σαν όλα τ’άλλα. Θέλω να βγαίνουμε και να μην περπατάμε όλη την ώρα χέρι-χέρι. Ούτε χρειάζεται να με παίρνεις όλη την ώρα αγκαλιά. 

Απλά να πηγαίνουμε σε απόμερα μέρη, σε στενάκια, ξέρεις μωρέ, αυτά που μ’αρέσουν. 
Να παίρνουμε μπύρες να πίνουμε και να χαζεύουμε τον ουρανό μαζί.
Να με μεθάς. Όχι με ξίδια. Με το βλέμμα σου το γκρίζο το ωραίο, με χαμόγελα. Και με φιλιά, πολλά φιλιά.
Να συζητάμε για ώρες. Όχι για το πόσο μ’αγαπάς. Για άσχετα θέματα. Για τα όνειρα μας. Για τα αστέρια.

Να μας βλέπουν μαζί και να μην μπορούν να καταλάβουν αν είμαστε ζευγάρι ή κολλητοί. 

Να κοιμόμαστε αγκαλιά. 

Να με βλέπεις χωρίς βάψιμο κι ακόμα να με θεωρείς όμορφη. Να με δαγκώνεις, να με γαργαλάς, να με πειράζεις. 

Κι όταν τσακωνόμαστε να μου λες φύγε κι όταν σηκώνομαι να φύγω να με τραβάς πάλι κοντά σου και να με αγκαλιάζεις. Να νευριάζεις κι εγώ να φοβάμαι να κάτσω δίπλα σου, να νευριάζω και να ξέρεις πως να με ηρεμείς. 


Να είμαστε ένα.

Μ.