Crying Eyes

Crying Eyes

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Πως πόναγε τότε η καρδιά

Θυμάσαι όταν ήσουν μικρός και έπεφτες κάτω; 
Πόναγες, για λίγο..μέχρι να σου τάξουν κάτι ή να σου πάρουν παγωτό ή να απασχοληθείς με κάτι άλλο. Πολύ εύκολα στα επόμενα λεπτά θα έτρεχες πάλι όπως πριν..Έτσι απλά 'άφοβος'.

Μα τώρα ο πόνος διαφέρει, δε πέφτεις, δε κτυπάς και κυρίως δε ξεχνάς.

Ο πόνος τώρα είναι σα μεγάλη νταλίκα, που απο τόσα χιλιόμετρα γης, αποφάσησε να σταθμεύσει πάνω σου. Αυτό ειναι ο πόνος μασ και δε περνάει όσα και να σου τάξουν, όσα 'παγωτά' κι αν φας.

Πρέπει μόνος σου να αποφασίσεις, να βρεις το κουράγιο να τη μετακινήσεις και να τη τοποθετήσεις κάπου μακρυά που δε θα σε επηρεάζει.

Να θυμάσαι πως όλα θεραπεύονται...η καρδιά, το σώμα, το μυαλό..το βάρος δε θα μείνει εκεί για πάντα, δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Η ψυχική σου ηρεμία θα επιστρέψει.

Οι κακές στιγμές δε κρατάνε πολύ, αρκεί να το πιστέψεις και να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

'Fall seven times, stand up eight.'

M.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου