Η φιλία σας προωθείται...

Ναι, το παραδέχομαι, είχαμε να μιλήσουμε καιρό...

Ναι, το παραδέχομαι ότι έφτασα σε ένα σημείο που είχα πει τέλος και είχα αποφασίσει να απομακρυνθώ, όχι επειδή μια μέρα μου καύλωσε και ξύπνησα στραβά αλλά επειδή ΞΥΠΝΗΣΑ και είπα ότι αφου δε χαίρεσαι με τη χαρά μου τότε θα σε βάλω λίγο στην άκρη...

Αυτό όμως, τίποτα παραπάνω. Τίποτα πιο περίπλοκο...

Δε σε μισώ, δε νομίζω καν ότι έχω ξαναχρησημοποιήσει αυτή τη λέξη, ούτε νομίζω πως θα το κάνω...δε ξέρω αν με έχουν μισήσει αλλά σίγουρα δεν έχω μισήσει.

Ίσως να μπορόυσα να σου μιλούσα νωρίτερα και να σου έλεγα τι συνέβαινε...γιατί ήθελα να απομακρυνθώ...δε το έκανα...τι να πω...φοβόμουν. Όχι να σου μιλήσω...να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ πράγματα να σου πω...να ξανανιώσω τα ίδια συναιθήματα και να ξαναγυρίσω πίσω στο μηδέν και όλα αυτα που προσπαθώ τοσο καιρό να πανε στο βρόντο.

Ασε που δε ρώτησες καν...οπότε μαλλον θα ήμουν η τρελη που δημιουργεί θέματα ενω δεν υπάρχουν.

Παραδέχομαι πως μαζί σου έκανα ενα λάθος που συνήθως δε κάνω...άφησα εκκρεμώτητες, δε ξέρω γιατί. 

Δε ξέρω τι περίμενες, αλλά τόσο καιρό παρέα μαζι μου έπρεπε να ξέρεις οτι δε μπορώ να υποκριθώ οτι όλα ειναι καλά ενώ δεν είναι.

Σήμερα πάλι σε σκέφτηκα...-αλλά ήταν αργά μάλλον- και σου ευχήθηκα ότι ακριβώς εύχομαι και για τον εαυτό μου.

Να βρεις αγάπη..να βρεις ασφάλεια...να είσαι ευτυχισμένη και να μη πονέσεις στη ζωή σου.

Αυτό πιστεύω πως ειναι και το νόημα στη τελική...να εύχεσαι σε όλους, όσα θα ευχόσουν και στον εαυτό σου.

Συγνώμη.

Μ.