Στα είπα όλα

Είχα αποφασίσει απο πριν να είμαι οσο πιο χαλαρή γίνεται...έτσι κι αλλιώς δε σήμαινε και τίποτα. 

Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο άνετα ένιωθα. Θυμήθηκα γιατί ταιριάξαμε σα φίλοι, θυμήθηκα γιατί μ'αρεσε να σε νευριάζω και πόσο μ'άρεσε το σαρκαστικό ύφος σου.

Σε κοίταζα και ένιωθα ότι δε θα ζητούσα κάτι άλλο εκείνη τη στιγμή..(μια πίτσα ισως)

Το βασικό είναι ότι κατάφερα να μιλήσω, πράγμα που δε το κάνω συνήθως μαζί σου. Συνήθως σε κοιτάω και χαζεύω. Έχω να σου πω τρεις χιλιάδες πράγματα και κομπλάρω.

Καμία σχέση.

Για πρώτη φορά κατάφεραν οι λέξεις και βγήκαν χωρίς ενδοιασμό. 

Και το χάρηκα τόσο πολυ.

Εκεί κατάλαβα πραγματικά ότι άλλαξα.. Ότι όλα όσα πέρασα απο το καλοκαίρι, έιχαν κάποιο θετικό επακόλουθο.

Άλλαξα. Τα κατάφερα. Τα έβλεπα πλέον απλά, όπως έπρεπε.

Νομίζω και συ ξαφνιάστηκες, αυτό κατάλαβα τουλάχιστο.

 

Όπως και να'χει, το ότι μίλησα χωρίς να τρέμει η φωνή μου ειναι τεράστιο βήμα για μένα.

Λυπάμαι που δε νιώσαμε το ίδιο,

λυπάμαι που πλέον γράφω λίστα με τα πράγματα που θέλω να σου πω για να μη σου στείλω και σε 'ενοχλήσω'.

Παρ'όλ'αυτά κατατάσσεται στις καλύτερες νύχτες της ζωής μου, έστω κι αν για σενα ήταν μια απλή Κυριακή βράδυ.

Ας αρχίσουν επιτέλους να επουλώνονται οι πληγές...