Αυτά για σένα, κάποτε

Και ξέρεις τι; 

Δεν είσαι σαν τους άλλους. Είσαι διαφορετικός. Δε θέλω να είμαστε ένα ζευγάρι σαν όλα τ’άλλα. Θέλω να βγαίνουμε και να μην περπατάμε όλη την ώρα χέρι-χέρι. Ούτε χρειάζεται να με παίρνεις όλη την ώρα αγκαλιά. 

Απλά να πηγαίνουμε σε απόμερα μέρη, σε στενάκια, ξέρεις μωρέ, αυτά που μ’αρέσουν. 
Να παίρνουμε μπύρες να πίνουμε και να χαζεύουμε τον ουρανό μαζί.
Να με μεθάς. Όχι με ξίδια. Με το βλέμμα σου το γκρίζο το ωραίο, με χαμόγελα. Και με φιλιά, πολλά φιλιά.
Να συζητάμε για ώρες. Όχι για το πόσο μ’αγαπάς. Για άσχετα θέματα. Για τα όνειρα μας. Για τα αστέρια.

Να μας βλέπουν μαζί και να μην μπορούν να καταλάβουν αν είμαστε ζευγάρι ή κολλητοί. 

Να κοιμόμαστε αγκαλιά. 

Να με βλέπεις χωρίς βάψιμο κι ακόμα να με θεωρείς όμορφη. Να με δαγκώνεις, να με γαργαλάς, να με πειράζεις. 

Κι όταν τσακωνόμαστε να μου λες φύγε κι όταν σηκώνομαι να φύγω να με τραβάς πάλι κοντά σου και να με αγκαλιάζεις. Να νευριάζεις κι εγώ να φοβάμαι να κάτσω δίπλα σου, να νευριάζω και να ξέρεις πως να με ηρεμείς. 


Να είμαστε ένα.

Μ.