Περί αγκαλιών ο λόγος

..σ'εσφυξα και δεν ήθελα να σ'αφήσω ποτέ. Όπως είπε και η Ρενέ Στυλιαρά κάποτε για τις αγκαλιές...

''Σε άλλες χωράς, σε άλλες περισσεύεις. Άλλες σε πνίγουν και άλλες σε κρατάνε. Κάποιες, δε σε ζεσταίνουν. Άλλες, απλώς σε ακουμπάνε. Άλλες μεγάλες και άλλες μικρές.
Και η δική σου η μόνη στο νούμερο μου. Η μόνη που δεν αφήνει ποτέ κανένα κενό. Και δεν έχει στενά περιθώρια και ασφυκτικά. Η μόνη που μου ταιριάζει ακριβώς. Σα να δημιουργήθηκε για μένα. Για να κουμπώνω πάνω σου."

Γιατί η αγκαλιά που μου ταιριάζει να θέλει να ταιριάξει και με ενα εκατομμύριο άλλες..;

Και γιατί να με πονάει τόσο αυτό..; Λες και ήταν ποτέ μόνο δικιά μου..

Ορίστε, να το παράπονο μου...ποτέ δεν ήταν μόνο δικιά μου. Και τελικά, ποτέ δε μ΄έκανε να νιώσω ασφάλεια, λες και μ'αγγαλιαζε με το ένα χέρι.. και μου αρκούσε.

Τι ηλίθια.

Ισως τελικά, δε μου ταιριάζει καμία αγκαλιά....