Ασυγχρόνιστα συγχρονισμένοι

Και τόσο ξαφνικά ξέφυγα απ´τη μετριότητα του ίσως, απ´τα λόγια εκείνα τα αόριστα, τα τυπικά.

Κουβέντες που δε σ’αφήνουν να αναρωτιέσαι, που δεν έχουν ανάγκη από επίθετα να τις ομορφύνουν.

Μονάχα 2 βλέμματα αρκούν. 2 βλέμματα ικανά να σπάσουν τα ρολόγια.

Ίσως να φταίει η πανσέληνος. Τόσο πλήρης, τόσο λαμπερή. 

Νόμιζες πως δε την πρόσεξα, αλλά την είδα. Πρόλαβα να τη δω και να μπαλώσω 2-3 πληγές.

Πόσα αλλάζουν από τη μια πανσέληνο στην άλλη.

Θυμάμαι να μου λένε πως, σε όποια άκρη του κόσμου και να σταθείς, ένα φεγγάρι, τον ίδιο ουρανό θα δεις. 

Κοίταζέ το να κάνουμε όνειρα.

Μ.

Τι να σου πω δεν ξέρω πώς, μα πάντα νιώθω ξένος

Να φταίει που είμαι ρομαντικός κι απελευθερωμένος?

When you see it

Someday soon, you shall stop looking in others what you would like them to be and see what they really show you to be, instead.

When you see it, don’t expect other ones to see it too.

Nobody sees with your own eyes.

When you see it, don’t try to change them.

Change your expectations, set your boundaries, make decisions on how much time and effort you give.

Practice acceptance and letting go.

Don’t try changing them at all.

M.

Ο χρόνος που ξαναβρέθηκε

Έλεγες δεν είχες λίγο χρόνο για σένα, για τις δικές σου ανάγκες...

Έλεγες πως η ρουτίνα της δουλειάς σε κούρασε.. «το πήγαινε-έλα» στη κίνηση σε εξόντωσε...

Λοιπόν τώρα, με κάποιο μαγικό τρόπο, τον έχεις.

Μπορείς να εγκατασταθείς σε όποια γωνιά του σπιτιού θέλεις, να απαλλαχτείς από τα βαρετά «ρούχα» που τόσο καιρό σε βάρυναν και να κάνεις κάτι για σένα.

Αν δεν είναι αυτό ελευθερία, τότε τι.

Πού είχες γράψει τη λίστα με τα θέλω σου που τροχοπέδη ήταν ο χρόνος; Τώρα είναι η στιγμή να τη ξεθάψεις, να τη φέρεις στην επιφάνεια και να αρχίσεις να τα εκπληρώνεις ένα-ένα.

Τώρα θα ανακαλύψεις αν πραγματικά σε ενοχλούσε η έλλειψη χρόνου, ή αν σε ενοχλούσε η γενικότερη ρουτίνα σου ή ίσως κάτι ακόμη πιο βαθύ.
Τώρα θα ανακαλύψεις αν η καθημερινότητα που κάνεις (συνήθιζες να κάνεις) είναι αυτή που ήθελες ή αυτή που δεσμεύτηκες αναγκαστικά να κάνεις.

Γνωρίσου καλύτερα με τα γύρω σου, τους ανθρώπους, τη φύση..μα πάνω απ´ όλα, με τον εαυτό σου. Συζήτησε, διαφώνησε, θύμωσε.. αυτά έχουν οι υγιείς σχέσεις των ανθρώπων.

Σε τέτοιες στιγμές που οι σκέψεις είναι πιο δυνατές από τις ανθρώπινες φωνές, ο άνθρωπος ηρεμεί, αναθεωρεί και δοκιμάζει ξανά.

Επαναπροσδιόρισε τις πραγματικές αξίες. Εμπνεύσου απ´ ό,τι συμβαίνει και δημιούργησε. 

Κράτα απ´ όλο αυτό, την ανθρωπιά που ξαναβρήκες, τα θεμέλια των σχέσεων που ξαναχτίστηκαν.

Μ.

Tick 'accept' and proceed

Όλοι μας περνάμε 'φάσεις'. Μιλάω για τις μέρες που νιώθουμε πιο μελαγχολικοί, που ίσως κάτι αλλάξει τα σχέδια μας, ίσως μια αποτυχία, μια αναποδιά. 

Το πιο σημαντικό και πρώτο βήμα είναι να δεχτείς τη νέα κατάσταση. Όσο απλό και αν ακούγεται, πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου πως είναι κάτι που έγινε (το έψιλον του αορίστου) και έχει τελειώσει. Τώρα, αφήσε το πίσω και κάνε αυτό που ξέρεις, ξεκίνα ξανά, προσπάθησε ξανά.

Δες τη κατάσταση απο μια άλλη οτπική γωνία, τη θετική, όπου η κατάσταση δε σε επηρεάζει, δεν έχει επίδραση πάνω σου, αλλά εσύ έχεις προς αυτή! Ίσως δεν έχεις διαλέξει εσύ τη τροπή αυτή, αλλά σίγουρα εσύ ελέγχεις τη πορεία της και το πως θα σε επηρεάσει.

Αν μόνο οραματιστείς το πως θα είσαι αργότερα, όταν αυτό δεν έχει πια την ίδια υπόσταση στο μυαλό σου, θα μπορέσεις να το αποδεκτείς ακόμα πιο άμεσα!  

Θυμήσου πόση δύναμη έχεις μέσα σου, πόσα έχεις περάσει, μικρά και μεγάλα, που μόνο εσύ ξέρεις και όμως τα κατάφερες! Κάνεις ό,τι μπορείς κάθε μέρα ζεις τη μέρα σου με το δικό σου ρυθμό με το δικό σου τρόπο, με το καλύτερο για σένα τρόπο, αυτόν που μέσα στα χρόνια έμαθες και εφαρμόζεις. ΑΥΤΟ είναι όντως αξιέπαινο! 

Κάποτε το ξεχνάς, ξεχνάς το πόσο ξεχωριστή είναι η δική σου ύπαρξη και πόσο ανοιχτός είσαι στο να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να δεχτείς και να σε αποδεκτούν. 

Κάθε φορά που το ξεχνάς, κάθε φορά που νιώθεις να σε καταβάλλει αυτή η αρνητικότητα, πες στον εαυτό σου 'Το δέχομαι και προχωρώ', θα δεις πως κάτι τόσο ασήμαντο θα σε βοηθήσει να βρεις τη λύση.

Η λύση έρχεται μόνο αν αποδεκτείς και προχωρήσεις.

Ξεκίνα ξανα...

Μ.

Amen.

I believe in the kind of love that doesn't demand me to prove my worth and sit in anxiety. I crave a natural connection where my soul is able to recognize a feeling of home in another one. 

A soul that would put fire to mine, which will seem perfect to my eyes and make me fall in love with their flaws.

A memory better than mine, which will remember the details i keep forgetting.

A spirit that  that would believe in my dreams louder than i do.

Something free-flowing, something simple.

Something that allows me to be me without questioning. 

      M.

Is it the end of the world though...?

There are a lot of things that seem like the end of the world.


Like when the person you like, stops talking to you once you sleep together. Or when you have to watch a person you're supposed to be over, date someone else and you realise that sharp pain in your chest which probably means you' re not actually over them.


But what's even harder is losing someone without getting to say goodbye and not having anyone to talk about it. Or having to hurt someone you care about because you know what's best for then and it's not you.


There are so many times in our lives that our hearts will break.


The bad news is , one of those times will be worse than all the others.


But the good news is, it's probably not what you're going thought right now.


Embrace every moment, good or bad, since you can not change the past but the future is all yours <3


M.

(song) Heartbreak by Maan

Το μεγάλο λάθος που οι περισσότεροι κάνουμε

Γεγονός : Όλοι κάνουμε λάθη

Εγώ : Ταλέντο στο άθλημα

Ηθικό Δίδαγμα : Μάθε να μην αναλώνεσαι
(Δύσκολο...αλλά εφικτό)

Ανάλυση :

Ας αρχίσουμε από την ετοιμολογία της λέξης - αναλώνομαι = ξοδεύομαι χωρίς λόγο, σπαταλώ τις δυνάμεις μου σε κάτι που δεν αξίζει.

Όταν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε τη βαρύτητα της λέξης, ίσως να μπορέσουμε να σταματήσουμε τον εαυτό μας από την ασύστολη ανάλωση. (είτε απο αρρωστημένες σχέσεις...είτε από 'φίλους' που απλά παίρνουν...είτε ακόμα απο την υπερβολική ευαισθησία και λύπηση στους άγνωστους στο δρόμο)

Το κάνω και εγώ, το κάνεις και εσύ...όταν κάποιος χρειάζεται τη βοήθεια σου τρέχεις αλλά κάτσε λίγο και σκέψου... σ'αυτόν που σου ζητάει τροφή, θα δώσεις ένα μήλο ή θα του δώσεις σπόρους και να του μάθεις πως να τους καλλιεργεί για να έχει μήλα για μια ζωή;

Αυτό λοιπόν είναι και το λάθος. Αναλώνεσαι και τελικά μπορεί η βοήθεια σου όχι μόνο να μην εκτιμηθεί αλλά μπορεί ούτε καν να βοηθήσει ουσιαστικα! Και το χειρότερο απ'όλα ...μπορεί τελικά προσφέροντας τη 'βοήθεια' σου ΕΣΥ ο ίδιος να πηγαίνεις πίσω.

Στη τελική ποιός μένει;;;

Τα βράδια που ξαπλώνεις, ποιός μένει;;;

Εσύ και ο εαυτός σου.

Οπότε βάλε στη πάντα ό,τι σε τραβάει προς τα πίσω και σκέψου διπλά αν αξίζει.

Εύλογη Απορία

Κι αν με ρωτήσουν ποσο κοστίζει η εμπιστοσύνη, θα τους απαντησω..."Μια πουστιά μοναχα"