Χριστούγεννα

Και όμως εσυ μου λείπεις...αλλά είσαι αλλού.

Και το αλλού δε ξέρει πόσο τυχερό είναι που σ'εχει.

Καλά Χριστούγεννα ❤


Μ.

Τι μου έμαθε ο Καβάφης..

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. 

Ένα απο τα αγαπημένα ποιήματα του Καβάφη. Με πολλά μηνύματα για το σύγχρονο άνθρωπο.Βασικό, οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν. Μην εξαντλείσαι «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».

Μ.

When you feel my heat, look into my eyes 15/11/15

Όταν θα σε αγαπήσεις αρκετά θα καταλάβεις τι δεν είναι υγιεινό για σένα...είτε αυτό ειναι άνθρωποι, μια δουλειά, καθημερινές συνήθειες ή οτιδήποτε άλλο.

Εγώ ακόμα προσπαθώ...

Παρ'όλο που ήξερα τι θα γινόταν, ήμουν ξανά έτοιμη να υποκύψω..

Μπορεί να έχασα κάτι που περίμενα αρκετό καιρό αλλά κέρδισα μια δύσκολη μάχη με'μένα.

Δε ξέρω αν έκανα το σωστό αλλά δε το μετάνιωσα.

Δε ξέρω τι πιστεύεις για μένα, αλλά το΄κανα και για τους δύο, χωρίς καθόλου εγωισμούς χωρίς καθόλου μίση.  Γιατί αυτό ειναι τελικά το πρόβλημα, δε μπορώ να σε μισήσω...δε μπορώ καν να προσποιηθώ ότι σε μισώ.

Δε θα ήταν τίποτα το ίδιο όπως τότε...κι αυτό θα με σκότωνε και το ξέρεις.

..και αν τώρα δε μου μιλάς πια, θα το καταλάβω, απλά συλλογίσου ποιός σε αγαπάει περισσότερο..

(αν μετριέται έτσι η αγάπη)

τότε θα καταλάβεις ότι θα έδεινα τα ΠΑΝΤΑ για να τραγουδήσουμε για περίπου 4 λεπτά  ξανά το  τραγούδι μας.

https://www.youtube.com/results?search_query=demons

M.

Αναισθησίες...

Όσο ευαίσθητος και αν είσαι, όσο και αν αγαπάς τον άλλο,
καμία φορά πρέπει να του δίνεις πίσω λίγη από την αναισθησία
που σου έχει δείξει ώστε να μην μείνει επάνω σου.

_Μ@Λ@Κ@ς_

Λιστα 1

Καληνύχτα...

Μια λέξη που δεν σου αρέσει να μου λες.

Αν δεν θέλεις δεν είναι ανάγκη να μου την ξαναπείς.

Δεν χρειάζεται.

Απλά είναι κάτι που θέλω και έχω την ανάγκη να λέω
εγώ σε εσένα.

Οπότε την επόμενη φορά που θα πω αυτή τη λέξη κάνε
ότι έκανες μέχρι τώρα.

Αγνόησε την.

_Μ@Λ@Κ@ς_

Μάτια υγρά

Posted via Blogaway

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα ήταν που έφυγες..

Μου λείπεις περισσότερο από όσο μπορώ να νιώσω.

Το ξέρω ότι με βλέπεις,το ξέρω ότι με προσέχεις. Σε νιώθω συνέχεια δίπλα μου, σε νιώθω να μου κρατάς το χέρι. Όταν σε έχω, ξέρω πως δε θα πέσω κι αν πέσω θα με σηκώσεις.

Σ'αγαπαω και σε σκέφτομαι.

Σ'αγαπαω πολύ.

Να μου προσέχεις, να με προσέχεις.

Μ.

Posted via Blogaway

Κάνει μοναξια..

Δεν εννοώ ερωτικά.

Νιώθω ότι διαφέρω. Ό,τι και να κάνω. Δεν είναι οτι δε μπορώ να κάνω blend in αλλά...δεν είμαι εγώ.

Εξόδοι που μοιάζουν με παζάρι ανθρώπων...όλα τα νούμερα κερδίζουν. Ξέκωλα, ξόβυζα, ξέ-ψυχα..τα πάντα όλα. 

Διασκέδαση που βασίζεται κυρίως στο πόσο φορτισμένο είναι το κινητό και αν πιάνει σήμα μέσα στο club για live αναμετάδωση.

Fake συμπεριφορές, fake χαιρετισμοί, fake φιλιά, fake χαμόγελα στις φωτογραφίες, fake μεθίσια...

Και την επόμενη μέρα...συζητήσεις της δεκάρας, ποιά το κούνησε καλύτερα, ποιά μίλησε σε ποιόν, ποιά 'μέθησε΄ περισσότερο, σε ποιάν την έπεσαν οι περισσότεροι...γενικά, ποιά ήταν η πουτανότερη.

Δεν είμαι πουριτανή και σε καμία περίπτωση οπισθοδρομική αλλά ΑΥΤΑ δεν είναι προοδευτικά, Αυτή είναι η αποψή μου.

Έχουμε ξεφύγει...ΕΧΟΥΝ ξεφύγει και απλά νιώθω ότι απέχω.

Ότι είμαι μόνη μου και δε πρόκειται κανείς να καταλάβει και να εκτιμήσει τις απόψεις μου.

Μ.

...το θρασος

I'm not the only one

Όταν μου΄βαλες αυτό το τραγούδι υπέθεσα ότι απλά σ'άρεσε...και ήθελες να το μοιραστείς μαζί μου.


Μετά έπεσε και η ερώτηση... ' Εσύ πώς θα ένιωθες αν στο έκαναν αυτό...' και απάντησα... ειλικρινά.

Πού να'ξερα...ότι προετοίμαζες το έδαφος;;

...I was not the only one...

Για κάθε ανάσα μου μακρυά σου..

Δε τις μετράω αλλά είναι πολλές.

Και καταλαβαίνω ότι και που περνάνε δεν αλλάζει κάτι... Θα αλλάξει αλλά μετά πολύ μετά.

Χρειάζομαι χρόνο, να σταματήσω να αισθάνομαι.

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, δε θέλω να αισθάνομαι. Δε θέλω να προσπαθώ να κάνω τους κτυπους της καρδιάς να επανελθουν στο φυσιολογικό κάθε φορά που ακούω έστω και τυχαία το όνομα σου.

Θέλω απλά να προχωρήσω και ν'αφησω πίσω μου τα πολλά τίποτα που απλόχερα μου χαρισες.

Μ.

Posted via Blogaway

Αυτό

Posted via Blogaway

Περισσότερο απ'όσο μπορούσες να αντέξεις

Τελικά απλώς σ'αγαπησα περισσότερο απ'όσο μπορουσες να αντέξεις...περισσότερο απ'οσο χρειαζόταν και περισσότερο απ'οσο έχω αγαπήσει ποτε τον ίδιο μου τον εαυτό.

Συγγνώμη.

Μ.

Το μεγάλο λάθος που οι περισσότεροι κάνουμε

Γεγονός : Όλοι κάνουμε λάθη

Εγώ : Ταλέντο στο άθλημα

Ηθικό Δίδαγμα : Μάθε να μην αναλώνεσαι
(Δύσκολο...αλλά εφικτό)

Ανάλυση :

Ας αρχίσουμε από την ετοιμολογία της λέξης - αναλώνομαι = ξοδεύομαι χωρίς λόγο, σπαταλώ τις δυνάμεις μου σε κάτι που δεν αξίζει.

Όταν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε τη βαρύτητα της λέξης, ίσως να μπορέσουμε να σταματήσουμε τον εαυτό μας από την ασύστολη ανάλωση. (είτε απο αρρωστημένες σχέσεις...είτε από 'φίλους' που απλά παίρνουν...είτε ακόμα απο την υπερβολική ευαισθησία και λύπηση στους άγνωστους στο δρόμο)

Το κάνω και εγώ, το κάνεις και εσύ...όταν κάποιος χρειάζεται τη βοήθεια σου τρέχεις αλλά κάτσε λίγο και σκέψου... σ'αυτόν που σου ζητάει τροφή, θα δώσεις ένα μήλο ή θα του δώσεις σπόρους και να του μάθεις πως να τους καλλιεργεί για να έχει μήλα για μια ζωή;

Αυτό λοιπόν είναι και το λάθος. Αναλώνεσαι και τελικά μπορεί η βοήθεια σου όχι μόνο να μην εκτιμηθεί αλλά μπορεί ούτε καν να βοηθήσει ουσιαστικα! Και το χειρότερο απ'όλα ...μπορεί τελικά προσφέροντας τη 'βοήθεια' σου ΕΣΥ ο ίδιος να πηγαίνεις πίσω.

Στη τελική ποιός μένει;;;

Τα βράδια που ξαπλώνεις, ποιός μένει;;;

Εσύ και ο εαυτός σου.

Οπότε βάλε στη πάντα ό,τι σε τραβάει προς τα πίσω και σκέψου διπλά αν αξίζει.

Εύλογη Απορία

Κι αν με ρωτήσουν ποσο κοστίζει η εμπιστοσύνη, θα τους απαντησω..."Μια πουστιά μοναχα"

Φεύγω

Σ'αγαπάς;

Αναλογίσου..


Όταν πληγώνεσαι... αξίζει να γεμίζεις την καρδιά και το μυαλό σου με ισοπεδωτικά συναισθήματα; Αξίζεις να γίνεσαι κομμάτια για οποιονδήποτε, για οτιδήποτε; Σκέψου καλά πριν γεμίσεις τα μάτια σου με δάκρυα.

Είναι στο χέρι σου. Αντί να γυρίσεις πίσω να δεις ποιός θα σε βοηθήσει, δώσε ο ίδιος στον εαυτό σου την ώθηση που χρειάζεται.

Μη περιμένεις να λάβεις την αγάπη που αξίζεις , αν έστω στην άκρη του μυαλού σου,νομίζεις οτι δεν την αξίζεις.

Η διαδικασία..γνωστή.

Θα κλάψεις, θα κτυπηθείς αλλά ό,τι και να συμβεί θα έχεις ΕΣΕΝΑ.

Σ.Φ

Ο μεγαλύτερος μαλάκας απ'όλους...part 2

Καιρό σκεφτόμουν για αυτό το ποστ ... ΕΠΡΕΠΕ να υπάρξει και συνέχεια στο προηγούμενο...

Βασικά έπρεπε να υπάρξει τέλος.

Και αυτό ειναι.

Τέλος.


Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που θα πρέπει ο άλλος να πληρεί για να τον εντάξεις στη κατηγορία "φίλος".

Φιλία ειναι η αμοιβαία αγάπη, η κατανόση, η αφοσίωση..χωρίς κάποιο κίνητρο...Είναι να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο και να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους.

Τ'ακούσατε;; Ειλικρινείς.

Γι'αυτό άλλωστε στο τέλος μένεις με φίλους που χωράνε στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Σου είχα πει ότι όλο αυτό δε μου άξιζε...όταν συμφώνησες νόμιζα πως κατάλαβες.

Αφού λοιπόν η επιλογή φίλων είναι ελεύθερη, επιλέγω να σε αποδεσμεύσω από την ιδιότητα...που ούτως ή αλλιώς δε προσπάθησες καθόλου να αποκτήσεις.



Καλή Ζωή.

huh?

ΧΑΞΗΣ.

ΒΛΑΚΑ.

ΕΕΕ ΜΑΑΑΑΑΑΑ!

Ακόμα μια φορά

Για άλλη μια φορα απογοητεύτηκα. ... μ'εσενα μ'εμενα που σου δωσα τόσα.

Νομίζω μπορούσα να'χω ενα καθωσπρέπει "γειά" ... αλλά μαλλον ζηταω πολλα.

Απορώ. ..νομίζετε είμαι ηλίθια ; Και αν ναι,νομίζετε οτι ειμαι και κουφή εκτος των άλλων. ..ε,κανετε λαθος.

Και απλά με λυπάμαι. ..που σηκώθηκα απ'τα ζεστα μου για να απογοητευτω ξανα και να νιώσω πάλι ενα τιποτα...

Ενας φιλος μου λέει,οτι εγω τα προκαλώ στον εαυτο μου...ε λοιπον, φτανει. Το ποτήρι ξεχείλισε. .. άντεξα πολλα.

Και το εμπεδωσα...δε με θες στη ζωή σου,θες να με πληγωνεις για να με βγαλεις αργα απ'αυτη. ..

Εφυγα λοιπον, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Το πεδίο,  ΕΛΕΎΘΕΡΟ.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ.

You know you do.

You know you love him when ,when you have a special shower gel for when you meet him 😛

ΟΛΑ ΣΚΑΤΑ.

Πραγματικά δεν έχω άλλο κουράγιο να προσπαθώ. Μου τελείωσε. Δεν έχω τίποτα άλλο να κάνω και περισσότερα να δώσω.

Νιώθω ένα τίποτα...μια ηλίθια που προσπαθεί και δε κερδίζει τίποτα. Λες και παίζω το πιο εύκολο άθλημα στο κόσμο, με το πιο δύσκολο και πολύπλοκο τρόπο και δε καταφέρνω καν να μπω στη τρίτη κατηγορία .... ποιά τρίτη; Ούτε καν καταφέρνω να μπω στην ομάδα.

Δε ξέρω τι να κάνω. Συνέχεια ένα αδιέξοδο μπροστά μου και είναι αδύνατο να βγω απο το λαβύρινθο. Το μόνο που μου μένει είναι να κάτσω κάτω και να περιμένω πότε θα γίνει το θαύμα.

Και πραγματικά απωρώ...τόσο χαζή;;; Μα τόσο;;; Μπορώ να σας αριθμίσω άτομα που ξέρω που και πανεπιστήμιο έβγαλαν και δουλειά έχουν και σχέση έχουν και μια χαρά όμορφη ζωή εχουν και δε προσπάθησαν και τόσο... Πού κάνω λάθος εγώ; Γιατί δεν έχω κανένα απ'αυτά...(ούτε καν τα βλέπω με κυάλια)

Και στη τελική...δεν είμαι κανένας κακός άνθρωπος...ούτε πρεζάκι είμαι...ούτε άσχημα τα χω με τους γονείς και τους φίλους μου. ΤΙ ΠΑΕΙ ΛΑΘΟΣ;;;; 

I still like romance so leave me alone...

https://www.youtube.com/watch?v=8JV2dxGL9qc

Throwback

Και να. Ειμαι στο ιδιο μερος με τους ίδιους ανθρώπους, με σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους... αυτό το σχεδον τα αλλαζει ολα...

Δε φαντάζεσαι πόσο θά'θελα να'σουν εδώ.
Και τι δε θα 'δεινα. ..

Σα τη δικιά σου ξενάγηση, καμία.

Μακάρι να με σκέφτεσαι λίγο. Μου είναι αρκετό.

Kανενα ''μου λειπεις'' δεν αξιζει ενα απλο 'διαβαστηκε' ...

 Γιατί όταν ο άλλος ξεκαθαρίζει τη θέση του και σου φωνάζει καπούτ, τέρμα, απλώς-δε-σε-γουστάρω, θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα το πάρεις απόφαση, θα προχωρήσεις. Αυτή είναι πάντα η σειρά των πραγμάτων. (λογικα πάντα, γιατί εγώ εχω μίνει στο πόνο και στο κλάμα)

Σου δηλώνω  υπεύθυνα και στο υπογράφω κιόλας άμα λάχει, ότι το να μην παίρνεις μήνυμα, είναι από μόνο του ένα μήνυμα.

Κάτσε μισό, να στο αποκρυπτογραφήσω. Πίσω από αυτό το ύπουλο «διαβάστηκε» κρύβεται ένα «δε θέλω να σου απαντήσω», ένα «δεν ξέρω τι να σου πω», ένα «σε γράφω στα παπάρια μου» ή ένα «ξέχασα να σου στείλω».

Όταν λοιπόν καταλάβεις ότι ο άνθρωπος που είναι για σένα δε θα σ’ αφήσει ποτέ ν’ απορείς και να αμφιβάλλεις πάνω από διαβασμένα και μη απαντημένα μηνύματα, θα είμαι εδώ να με ευχαριστήσεις που σε ξεκόλλησα από το μαλάκα ή τη μαλάκω μια ώρα αρχύτερα.

Ακόμα ενα αντιπροσωπευτικότατο του pillowfights

δε θελει σχεση...με σ/μενα...

Η καληνύχτα σου

Δεν υπάρχει ούτε και ΕΝΑ βραδυ που δε σου 'πα καληνύχτα. ..εστω και αν δε το 'μαθες.

Τίποτα, απλά ήθελα να το ξέρεις. ...

Καληνύχτα

Αναπολωντας τα παλια...

Σημερα θυμηθηκα τα παλια.

Κατελειξα στο οτι ναι,μπορει να μη ξερω τι θα γινει στο μελλον άλλα θαρρω οτι εχω ζησει τις πιο ομορφες μερες της ζωης μου....(της τεραστιας αυτης ζωης) και συγκρινοντας τις με το σημερα και το χθες, δε θα υπαρξουν ποτε τετοιες στιγμες...

Δε θα υπαρξω ποτει πιο χαρουμενη απο οσο ημουν εκεινες τις μερες μαζι σου... Δε θα υπαρξω ποτε πιο πληρης, πιο χαμογελαστη, πιο ευδιαθετη,πιο πιο πιο...

Λες και αυτα που ειχα τοτε ηταν πολλα...λες και εκανα κανενα δυστυχισμενο και γιαυτο το συμπαν επρεπε να μου τα παρει πισω.....

Απορω....

Απο την αλλη πλευρα βεβαια το πιο πιθανον ειναι μονον εγω να μουν στο  κοσμο μου και να 'καταπιεζοσουν' εσυ....

Αιώνια Ντένη...αγάπη μόνο

Εκείνοι που χάθηκαν ξαφνικά από τις ζωές μας (απο το pillowfights.gr)

Δε μπορούσε να με εκφράζει περισσότερο....

Αφιερωμένο σε πολλούς....

"Στην αρχή λέμε ένα «γειά», μπορεί και να φιληθούμε σταυρωτά ως φόρο τιμής στα περασμένα χρόνια εγγύτητας  και μέσα σε 3 λεπτά το πολύ προσπαθούμε να χωρέσουμε όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν σε μερικές προτάσεις σαν τίτλους ειδήσεων. Και σκέφτεσαι πώς μπορείς να βάλεις λεζάντες στη ζωή σου και να ξεχωρίσεις τις καλύτερες στιγμές;

Μετά ένας από τους δύο αναπολεί το τότε και τις ξέγνοιαστες στιγμές. Δεν θέλω να μου θυμίσεις τις φάρσες που κάναμε στον τάδε, το πόσο σπασικλάκι ήταν η τάδε και αν παντρεύτηκε ή έμεινε στο ράφι. Μην με ρωτήσεις αν μιλάω με κανέναν από τότε ή αν ξέρω νέα τους. Αν ήθελα να ξέρω τα δικά τους ή τα δικά σου, πίστεψε με θα τα ήξερα.

Μετά δίνουμε υποσχέσεις, σαν ανώτερα κοινωνικά όντα που είμαστε, που όμως σπάνια κρατάμε.

«Τα λέμε», «μην χαθούμε», «θα μιλήσουμε», «πάρε με τηλέφωνο να πιούμε έναν καφέ».

Το savoir vivre των κοινωνικών συμπεριφορών μας επιβάλλει να λέμε αυτά τα κατά τα άλλα άκακα ψέματα στα πλαίσια των συναναστροφών και της κοινωνικοποίησης. Στις τυχαίες συναντήσεις μας με παλιούς συμμαθητές, συμφοιτητές, εραστές  ή ακόμη και με απλούς γνωστούς. Κανείς μας δεν νομίζω να έχει πει «Οκ, σε πέτυχα τυχαία στον δρόμο, και; Άσε με τώρα να συνεχίσω αυτό που έκανα πριν πέσω πάνω σου.»

Αν θέλαμε να διατηρήσουμε επαφές θα το κάναμε. Θα προσπαθούσαμε. Θα βρίσκαμε τον τρόπο και δεν θα κρυβόμασταν πίσω από άβολες δικαιολογίες του τύπου «τρέχω μωρέ, δεν έχω χρόνο». Έχω μάθει πως όταν θέλεις να δεις κάποιον παρά το φορτωμένο πρόγραμμα δεν βρίσκεις απλά χρόνο, τον δημιουργείς.

Όλοι μας πάντως, αν το σκεφτούμε, έχουμε ανθρώπους που αφήσαμε πίσω μας. Κάποιους τους αναπολούμε με ένα γλυκό χαμόγελο και άλλους δεν τους θυμόμαστε καν. Με κάποιους έχουμε πιει πέντε κρασιά παραπάνω, γελάσαμε, είπαμε μαλακίες, μοιραστήκαμε τον πόνο μας και την χαρά μας.

Ερχόμαστε κοντά, δημιουργούμε δεσμούς, πορευόμαστε παρέα, μοιραζόμαστε στιγμές και ονειρευόμαστε.

Δεν ξέρω λοιπόν γιατί τους αφήνουμε πίσω μας και γιατί μας αφήνουν και αυτοί. Ίσως κάποιους να μην προσπαθήσαμε αρκετά να τους κρατήσουμε όταν έπρεπε. Ίσως επειδή απλά μεγαλώσαμε και εξελιχθήκαμε. Τα ενδιαφέροντα, οι στόχοι, οι ανάγκες και οι προτεραιότητες μας άλλαξαν. Εμείς αλλάξαμε. Δεν χρειάζεται να τσακωθείς για να απομακρυνθείς. Ούτε ξυπνάς ένα ωραίο πρωινό και ξεκόβεις. Απλώς σιγά-σιγά αραιώνεις. Καμιά φορά σκέφτεσαι τι να κάνει αυτή η ψυχή και στα κέφια σου ίσως και να υποσχεθείς στον εαυτό σου να πάρεις κανένα τηλέφωνο, που με μαθηματική ακρίβεια όμως ξέρουμε πως δεν θα γίνει ποτέ.

Γιατί; Γιατί έτσι είναι η ζωή. Και γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι απορροφημένοι μέσα στην νέα τους πραγματικότητα και στις υποχρεώσεις, συνήθισαν να ξεχνάνε και να ξεχνιούνται. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποτε δεν ήμασταν σημαντικοί ο ένας για τον άλλον.

Όπως προχώρησες εσύ, προχώρησαν και οι άλλοι στη ζωή τους. Δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις σε κάθε τυχαία συνάντηση και να τάζεις καφέδες που μένουν στην σφαίρα της φαντασίας σου απλά και μόνο για να βγεις από την αμήχανη στιγμή.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ας πούμε απλά «Χαθήκαμε. Σ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις, ελπίζω να είσαι καλά, αλλά καφέ δεν πρόκειται να πιούμε!»"

Μ'αγαπας οπως παλια;;

Θα θελα οταν σε δω να σε ρωτησω...μ'αγαπας οπως παλια;;

Αν ναι, τοτε τι εχει αλλαξει;; Αν οχι, γιατι;; Τι εχω κανει...;;

Δεν αναφερομαι παντα στην αγαπη που σημαινει παθος και ερωτα...γενικα αναρωτιεμαι...γενικα...μ'αγαπας με οποιαδηποτε αγαπη;

Εχω την εντυπωση οτι φαινεται. Φαινεται οταν αγαπας τον αλλο, οπως κι αν τον αγαπας..

Και εσυ φαινεται οτι δε μ'αγαπας.... Να με ξεαγαπησες δε γινεται οποτε καταλιγουμε στο λογικο συμπερασμα οτι ποτε δε μ'αγαπησες.....

Να μη σώσεις...

Που να μη σώσεις μωρή/έ να βάλεις like ...

Όλα τα διαβάζεις όλα τα βλέπεις, ΄το 'φτι της γης' εισαι αλλά δε ρείχνεις τα μούτρα σου να το παραδεχτείς...

Καρακομπλεξάρες του κερατά.

Με αγάπη.

Μ.

Και έτσι και γιουβετσι...

..Μπερδευομαι

Και θελω να σε βλέπω και δε θελω, και μ'αρεσει να μιλαμε μαι δε μ'αρεσει...και σε θέλω και με αηδιάζεις..και χαιρομαι οταν είμαστε μαζί και στεναχωριεμαι...και θελω να σε χαστουκισω και θελω να σου δωσω ενα φιλι σα να μην υπάρχει αύριο. ..

Τι μου συμβαίνει. .. (μαγεια νομίζω πως είναι)

Θέλω να κλάψω, θα κλάψω. ..άλλωστε εχω συνηθίσει. ..

Αν αντέχω λέει..

Μετά απ'όσα είπα, έπραξα, έδειξα, έκανα, έχασα, άφησα, τράβηξα, τσακώθηκα, έκλαψα..(κυρίως τα δύο τελευταία)

Εσύ πες μου...

Αντέχω;

Κώδικας συμπεριφοράς

Είναι ρε παιδί μου κάποια πράγματα, που δε μπορείς να τα κάνεις...

Δεν είναι γραμμένο κάπου ότι απαγορεύεται να τα κάνεις απλά το ξέρεις, ότι δε γίνεται.

Φαντάσου λοιπόν να είσαι ''παγιδευμένος" κάπου, σε μια κατάσταση..που σε κάνει να νιώθεις άσχημα ή που σε εκνευρίζει ή που δε την αντέχεις ή που την έχεις ξαναζήσει ή βαριέσαι ή που απλά θέλεις να αποφύγεις.... τι κάνεις;;!

Αν ήμουν ώριμος άνθρωπος θα σκεφτόμουνα... 'Πρέπει να κάτσω, πρέπει να το υποστώ...πρέπει να χαμογελάσω, να προσποιηθώ, να κάνω τα στραβά μάτια...να το καταπιώ κι αυτό...΄  Έτσι κάνουν.

Έλα όμως που εκείνη τη στιγμή  εμένα μου βγαίνει ο χειρότερος μου εαυτός.

Αυτός που θα πει μαλακία, αυτός που δε θα νοιαστεί , θα τα 'ποκουππήσει' όλα και θα φύγει.

Ο πιο μαλάκας μου εαυτός..

Και τι να πω τώρα...ότι μετάνιωσα; Ότι μετάνιωσα που όταν γέλαγε η άλλη μπροστά στα μάτια μου και με κορόιδευε , έφυγα; Ότι μετάνιωσα που όταν στα τρια λεπτά που βρεθήκαμε τυχαια στο δρόμο ο άλλος μίλαγε στο τηλέφωνο και με έχεζε, πάλι έφύγα (;) ή όταν βρεθήκαμε μόνοι μας και πάλι μίλαγε και πάλι με έχεζε...(;)

Ε, όχι... δε μετανιώνω.

Γιατί αυτός ο μαλάκας εαυτός είναι αυτός που έχω.

Σε είδα

Σε είδα που όταν γέλαγα γέλαγες μαζί μου και όταν κουτσομπόλευα το κόσμο και πάλι ήσουν μαζί μου...

Σε είδα να καπνίζεις και να βάζεις πάντα αυτή τη μουσική που ήθελα να ακούσω...να με 'κράζεις' εκεί που πρέπει και να με θαυμάζεις αλλού.. 

Σε είδα και εκείνη τη χειρότερη νύχτα της ζωής μου, που όταν είδες τα δάκρυα στα μάτια μου, εσύ έκλαψες δεκαπλάσια και όταν εγώ φέρθηκα ηλίθια και σ'έδιωξα, να'σαι εκει, ακόμα πιο εμίμονη.

Σε είδα να με αγκαλιάζεις και να μου λες τα δικά σου, και εκέι όπως άνοιγαν οι ψυχές μας, είδα ξεκάθαρα ότι είσαι για μένα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι μου.

Ξέρω ότι με νιώθες, ξέρω ότι καταλαβαίνεις το λόγο που κάνω αυτά που κάνω...το ξέρω γιατί ήσουν και συ σ'αυτή τη θέση.

Ακόμα και όταν άνοιξα καταλάθος τη συνομιλία μας,έκλαιγα που δεν είμαστε όπως παλιά, και σου στειλα καρδούλες...είμαι σίγουρη ότι με ένιωσες και μου επέστρεψες τις διπλές καρδουλες.

Αυτό είναι φιλία.

Σ'αγαπάω 

Μια σου μόνο λέξη

Κι ήταν αυτό το '' Ε; Τι; '' σου που τα κατέστρεψε όλα... πάει το κάστρο στην άμμο, πάνε όλα....

Δε χρειαζόταν τίποτε άλλο... μόνο αυτή η απάθεια και η 'σταρχιδιά' που περιείχε αυτή η φράση ήταν αρκετά...

Ήταν αρκετά για να περάσουμε από το φίλοι στο γνωστόι και από το γνωστοί στο 'δε μας χέζεις ρε Νταλάρα'.

Ήταν λες και απο τις ένα δισεκατομμύριο λέξεις που υπάρχουν βρήκες ΠΑΛΙ τη χειρότερη για να πεις, τη καλύτερη για να με πληγώσεις ΞΑΝΑ και για να νιώσεις δε ξέρω και γω πόσο καλά με τον εαυτό σου.

Ήθελα να'ξερα γιατί σ'αρέσει αυτό...πού βρίσκεις την ευχαρίστηση να ξέρεις ότι κάνεις κάποιον να μη μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ απο το κλάμα...γιατί το ξέρεις..είμαι σίγουρη ότι το ξέρεις...απλά δε σε νοιάζει..

Μα εγώ αυτόν που αγ^&*(()* τον ένοιαζε, έστω και λίγο τον ένοιαζε.

Μ.

Μου λειπω.

Σου χει τύχει να΄σαι καπου και να θες να μείνεις εκεί για πάντα;!

Να νιώθεις χαρά, πληρότητα, ευτυχία, ηρεμία, ασφάλεια, ικανοποίηση, στοργή, τρυφερότητα...ΑΓΑΠΗ....

Μου λείπουν αυτά. 

Μου λείπω εγώ και όλα όσα ήμουν όσο είμασταν μαζί..η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.

Μ.

δραμα

Νόμιζα ότι δε θα άλλαζε τίποτα μεταξύ μας...

Ότι θα'μασταν για πάντα οι 5 και θα θυμόμασταν τις ιστορίες μας και θα γελάγαμε όταν είμασταν γεράκια.

Σας αγαπούσα τόσο πολύ...

αλλά τελικά όλα είναι αλλιώς και γω ήμουν πολύ αφελής να πιστεύω ότι όλα θα μείνουν τα ίδια.

Σας αγαπούσα τόσο πολύ...

Περίμενα να γίνει βράδυ να μεζευτούμε και όλη μέρα μου λείπατε.

Χώρος περιορισμένος

Είναι λες και ο χώρος στη καρδιά σου είναι περιορισμένος.

Λες και δίνεις σημασία, απλά γιατί δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις και όταν εμφανιστεί κάτι που σε ενδιαφέρει περισσότερο, βάζεις στο περιθώριο τα υπόλοιπα για να κάνεις χώρο σ'αυτό.

Δε το καταλαβαίνω.

Εγώ ας πούμε, όσον αφορά τους ανθρώπους, ξέρω και θέλω να'χω στη ζωή μου αυτούς τους 10. Τους αγαπάω, τους νοιάζομαι και μοιράζω το χώρο μου για να μη στεναχωρέσω κανένα.

Άλλοι, θέλουν να 'χουν στη ζωή τους 10 αλλά όποτε και όπως τους βολεύει. Θέλουν παρέα ,θα πάρουν το 1, θέλουν χάρη, θα πάρουν το 2, θέλουν να νιώθουν μέλος παρέας, θα πάρουν το 3 κ,ο,κ

Αυτό το θεωρώ εκμετάλλευση και όχι φιλία.

Αυτο.

Με συγχωρείς λοιπον.

00:00

Και οταν γινεται 00:00 σχεδον πάντα κάνω τη ιδια ευχή και σήμερα ειναι ενα τσας πιο ρεαλιστικό το αποτελεσμα. :)

Έστω και μπαλωμενο,ειναι ενα τσας πιο κοντα στην αληθεια,και αυτό μετραει....έτσι δεν ειναι;;;

Καληνυχτα... λιγο πιο χαρουμενη απο τη προηγουμενη...

Μ.

Τώρα εξηγούνται πολλά.

Γιαυτό όταν σου 'λεγα να πάμε για καφέ, ΠΟΤΕ δε μπορούσες.

Γιαυτό όταν σου 'λεγα να πάμε για βόλτα, ΠΟΤΕ δε μπορούσες.

Γιαυτό όταν σου 'στελνα τα βράδια μηνύματα απο τα βάθη της καρδιάς μου, ΠΟΤΕ δεν απάντησες.

Γιαυτό όταν σου ερχόταν επιφώτιση να απαντήσεις, ΠΑΝΤΑ ήταν μονολεκτηκές οι απαντήσεις σου, και κρύες, χωρίς συναίσθημα...λες και είμαι η τελευταία άγνωση, καημένη, που την έχεις χεσμένη ούτε και γώ ξέρω που...

Γιαυτό και άλλα πολλά.

Γιαυτό και ο τίτλος της ηλίθιας της χρονιάς πάει ΠΑΛΙ σε μενα.

Μ.

How to save a life.

https://www.youtube.com/watch?v=cjVQ36NhbMk

Where did I go wrong? I lost a friendSomewhere along in the bitternessAnd I would have stayed up with you all nightHad I known how to save a life

Κι αν ειμαι μακρυά

Κι αν ειμαι μακρυα τι διαφορα κανει.

Ειμαστε χαρουμενοι μπροστά στο φακο και μολις τα φωτα κλεισουν ξαναβρισκομαστε εκει που ειμασταν στην αρχη.

Στο κενο.

Θα αργήσω πολυ να ξανααρχισω να νιωθω κατι. Ολα ειναι αυταπατες..και ο ερωτας ακομα μια κοινωνικη συμβαση... δε θελω τιποτα. Και το εννοω....με ενοχλουν τα παντα και με εκνευρίζει η ιδια η ζωη.

Και καπου εδω, εμφανιζεσαι εσυ Κ. Στη καταλληλη ακριβως στιγμη και απλα προσπαθω να μη βγαλω πανω σου ολα μου τα απωθημένα απο το παρελθον...

Γιατι δε φταις σε τιποτα... και εισαι εκει για μενα. Οποτε φοραω ξανα το χαμογελο και προσπαθω να προχωρησω.

Και γω,εκει.

Σε θελω τοσο πολυ.

Σε θελω συνεχεια.

Δε ξερω πως θα μου περασει,δε μπορω να βρω τιποτα που να με κανει χαρουμενη κα δεν ειναι οτι δε προσπαθω.

Αλλαξα παραστασεις, αλλαξα συνηθειες, δε σου μιλαω, δε σε παιρνω να σου πω τις βλακειες που σκεφτομαι.... αλλα τιποταααα.

Εχω στερεψει..(αραγε ποσα λιτρα κλαμα να χει ο οργανισμος;;)

Θελω να μου πειτε, τι αλλο να θελει ενας ανθρωπος... καυλα,καλο φαι,καλη μουσικη,καλους φιλους,πολυ σεξ...

Τι πηγε λαθος γαμωτο μου;; Ποσο ασχημη και αντιπαθητικη μπορει να'μαι που να θες να γυρευτεις αλλου...ΠΟΣΟ

Ποτε θα ωριμασεις γαμω την ηλικια μου γαμω...κοντα 21 ειμαστε....

Ποτε θα σταματησω να σε θελω παραφορα....ΠΟΤΕΕΕ;;;;

Αγιου Βαλεντινου και λοιπές βλακειες

Ποτε δε μ'αρεσε αυτη η γιορτη,ούτε τη περίμενα ποτέ μου..

Πέρσι, ήταν όμορφα όμως .. ήταν χαλαρα,απλά και ομορφα.

Φετος, αντιλήφθηκα οτι ηταν όμορφα μόνο για μενα... οτι για σένα δεν ήταν τιποτα.. μπορεί και να μη σ'αρεσε καν...και άνετα θα προτιμουσες να ησουν ξερω γω στο κρεβατι με μια...

Το ξερω οτι γινομαι κυνική ... ποτέ δεν ημουν,παντα πετουσα στα συννεφα και πιστευα στη αγαπη ,στη φιλία, στην εμπιστοσύνη ,στο σεβασμο μπλα μπλα μπλα αλλα ο κόσμος δεν ειναι ετσι ρε παιδι μου....με ενα μπαμ σε γιώνουν και σ'αφηνουν εκει...μόνο σου.

Και ναι θα μου πεις εσύ τους αφήνεις να εχουν τόση επιρροή πανω σου και εγω θα συμφωνησω.... γιατί οταν αγαπαω αγαπαω δυνατα,με ολο μου το ειναι και δινω τα παντα και μπορεί να'ναι βλακεία αλλά εγω οοοχι,εκει,να μαζοχιζομαι.

Κ ας με λεν χαζοχαρουμενη κι ας μου λεν οτι δεν είμαι ρεαλιστρια.... εγω θα συνεχισω να πιστευω σε ο,τι πιστευω με την ελπιδα οτι ο επομενος μαλακας που θα ερωτευτώ θα με θεωρει μαι μενα μαλακισμενο και θα τα βρουμε.....

Σκεψεις μετα τις 4 τα ξημερωματα

Ειναι εκεινη ωρα που οι σκέψεις δεν εχουν συνοχη.

Ειμαι κουρασμενη,πιωμενη, ζαλισμενη,πεινασμενη,κρυωνω,βηχω σα νταλικερης και το μονο που σκεφτομαι εισαι εσυ.

Εσυ...και με τρώει απορια με ποια να γαμιεσαι τετοια ωρα.

Αι στο διαολο,κωλονυχτες με τις κωλοσκεψεις σας.

Δε μου περνας που να παρει.

Goodnight.

M.

Περί αγκαλιών ο λόγος

..σ'εσφυξα και δεν ήθελα να σ'αφήσω ποτέ. Όπως είπε και η Ρενέ Στυλιαρά κάποτε για τις αγκαλιές...

''Σε άλλες χωράς, σε άλλες περισσεύεις. Άλλες σε πνίγουν και άλλες σε κρατάνε. Κάποιες, δε σε ζεσταίνουν. Άλλες, απλώς σε ακουμπάνε. Άλλες μεγάλες και άλλες μικρές.
Και η δική σου η μόνη στο νούμερο μου. Η μόνη που δεν αφήνει ποτέ κανένα κενό. Και δεν έχει στενά περιθώρια και ασφυκτικά. Η μόνη που μου ταιριάζει ακριβώς. Σα να δημιουργήθηκε για μένα. Για να κουμπώνω πάνω σου."

Γιατί η αγκαλιά που μου ταιριάζει να θέλει να ταιριάξει και με ενα εκατομμύριο άλλες..;

Και γιατί να με πονάει τόσο αυτό..; Λες και ήταν ποτέ μόνο δικιά μου..

Ορίστε, να το παράπονο μου...ποτέ δεν ήταν μόνο δικιά μου. Και τελικά, ποτέ δε μ΄έκανε να νιώσω ασφάλεια, λες και μ'αγγαλιαζε με το ένα χέρι.. και μου αρκούσε.

Τι ηλίθια.

Ισως τελικά, δε μου ταιριάζει καμία αγκαλιά....

Ο μεγαλύτερος μαλάκας απ'ολους

Το σκεφτόμουν όλη μέρα.

Είχα τόσα να γράψω γι'αυτό το ποστ. 

Δε μου άξιζε μαλάκα όλο αυτό. Δε μου άξιζε να μου συμπεριφερθείς έτσι. 

Με το που έγινε η φάση, ζαλίστηκα, έχασα τη γη κατω απ'τα πόδια μου, ΖΑΛΙΣΤΗΚΑ ...

Και συ στη κοσμάρα σου. Εκεί, να ικανοποιήσεις το κάτω κεφάλι σου... τίποτα παραπάνω δεν ήθελες. Τόσο λίγος. Τόσο γαιδούρι. 

Δε περίμενα ποτέ ότι θα με πλήγωναν έτσι, πόσο μαλλον , εσύ.

Και μετά... κενό... τίποτα... δε περασε καν απο το πιο απομακρισμένο σημείου του μυαλού σου, η  σκέψη για το τι κανω και πως ειμαι... ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ

 Γιατί ούτε καν το αντιλύφθηκες....

Δεν είσαι τίποτα άλλο απο ένα ΜΑΛΑΚΑ... 

Απορώ με τον εαυτό μου....

Σε ευχαριστώ

Αυτό το ποστ είναι αποκλειστικά για σένα.

Για σένα που συνέχεια κάνεις πράγματα και λες λόγια που με ξενερώνουν. Και το χειρότερο είναι ότι δε τα πολυσκεφτεσαι, σου βγαίνουν αυθόρμητα..

Οπότε, αυτό που έχω να σου πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Πες μου κιαλλα, κάνε με να ξεκολλήσω μια και καλή όπως με έκανες πάλι ακούσια, να κολλήσω και να σε γουστάρω στο άπειρο και ακόμα παραπέρα.

Τι να πω, ίσως να σε ήθελα περισσοτερο από όσο μπορούσες να αντέξεις.

Και ας με λες πριχτισσα και βαρετή και άλλο ένα σωρό κοσμιτικα επίθετα..εγώ ένα ξέρω, μπορούσα να σου δώσω τα πάντα μου και δε τα 'θελες.

Ευχαριστώ λοιπόν.

Ψυχραιμία

Ό,τι και να γίνει πρέπει να παραμείνεις ήρεμη.

Μην εκνευριστείς. Μέτρησε μέχρι το 10 και ξανασκέψου.

Κάνε και yoga αν βοηθάει. Αλλά, ηρέμησε.

Ε ΟΧΙ! ΔΕ ΘΑ ΗΡΕΜΗΣΩ. ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΛΕΟΝ. 

Έχω πρόβλημα. Ναι ρε, έχω!

Προσπαθώ να chillαρω, οπως μου λενε... να μη τα παίρνω όλα της μετριτής. Δε προσπαθούν όλοι να με εκνευρίσουν.

Αλλά, δε τα καταφέρνω. Είναι σαν να τους βάζει κάποιος που με μισεί , έτσι, για να μου σπάνε τα νεύρα.

Με εκνευρίζεις και συ που πετάγεσαι σα το "απιιητουρι του χαλλουμιου", με εκνευρίζεις και συ που κάνεις μια ώρα να απαντήσεις, με εκνευρίζεις και συ που μου μιλάς μονολεκτικά, με εκνευρίζει και συ που το παίζει Οσια Μαρία, με εκνευρίζεις και συ που είσαι στο κόσμο σου, με εκνευρίζει και ο Χατζιγιάννης.

...το κακό ειναι ότι και γω εκνευρίζω τους προαναφερόμενους.. :(

https://www.youtube.com/watch?v=OsocKvchink

"Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ"

Μπέρδεμα

Νιώθω μπερδεμένη..ένα χάος στο μυαλό μου.

Ο κόσμος συνέχεια κρίνει. Και να σου πω την αλήθεια, χεστηκα για το κόσμο, με νοιάζει που με κρίνουν οι "φίλοι" μου...

Και εκεί έρχεται το ερώτημα, πως επιλέγουμε φίλους; Ρε παιδί μου,αν δε ταιριάζουμε, σταμάτα να με κάνεις παρέα...αν δε σου αρέσει η στάση μου και ο τρόπος ζωής μου,κάνεις δε σε αναγκάζει να είσαι δίπλα μου.

Γιατί ουσιαστικά, ποτέ δεν ήσουν οπότε δε θα κάνει καμιά διαφορά.

Είναι και αυτοί οι άνθρωποι που εσύ είσαι δίπλα τους όταν σε χρειάζονται, συμπασχεις με τα ανύπαρκτα πολλές φορές προβλήματά τους,ενώ αυτοί πότε δε σε ρωτάνε πως νιώθεις επειδή απλά δε συμφωνούν μ'αυτα που κάνεις.

Και το χειρότερο, σε κουτσομπολευουν πίσω από τη πλάτη σου και Ο,ΤΙ τους πεις, σχολιάζεται και διαδίδεται.

Φοβερή φιλία. Ζητά και τα ρέστα μετά να γελάσουμε.

Μη μου χαλάς τη ζαχαρένια.
Μην εκμεταλλευεσαι τη καλοσύνη.
Μη με κρίνεις.
Προσπάθησε για μια φορά να μπεις στη θέση μου.

Μ.

Το'χω ξαναπεί κάπου, κάποτε αυτό αλλά θα το ξαναπώ.

Μη συμβιβάζεστε... Αν δε θέλετε να κάνετε κάτι ΜΗ το κάνετε, αν δε θέλετε να πάτε κάπου ΜΗ πάτε κ.ο.κ. Πραγματικά δεν αξίζει... απλά χαλιέστε, πιέζεστε και μετά μετανιώνετε την ώρα και τη στιγμή .. (φιλική συμβουλή)

xx

Πολλές φορές εύχομαι να μην ήμουν εγώ.

Εύχομαι να ήμουν μια άλλη. Μια που να διάβαζε manga να ήταν ανέμελη και cool με τα πάντα, να μην είχα έννοιες, να μη ζήλευα,να ΄ταν όλα στα αρχίδια μου και να γέλαγα συνέχεια και να μπορούσα να σε κάνω να γελάς συνέχεια.

Το ξέρω ότι ειναι αδυναμία, αλλά πολλές φορές εύχομαι να ήμουν αυτή, αυτή η συγκεκριμένη κοπέλα που εσύ θέλεις να'ναι δίπλα σου. Και φίλη σου και ΦΙΛΗ σου.

Αντιλαμβάνομαι ότι η ώρα είναι 1 και ότι οι σκέψεις μου είναι άκυρες και χωρίς συνοχή αλλά όπως και να'χει θέλω να τα πω.

Γιατί την είδα και έμεινα να τη βλέπω και ρωτούσα τον εαυτό μου τι καλύτερο έχει αυτή απο μενα...και απλά δεν ήξερα απο που να αρχίσω...γιατί ρε γαμώτο ειναι πολυ καλη κοπελα.

Μακάρι να' μουν αυτή. Βασικά, να'μαι εγώ αλλά να 'μαι κ'αυτή...δε ξέρω αν με καταλαβαίνεις...

Τεσπα...χέστο.

Είμαι εγώ και θα κάνω τα πάντα για να μ'α******** όπως εγώ...

Ξυπνάς, νιώθεις χάλια.

Ο λόγος; Άγνωστος...

Βασικά πολύ γνωστός. 

Έχω καταλείξει ότι μου τη σπάει να σε ξέρω τόσο καλά . Να ξέρω τι σκέφτεσαι και τι κάνεις κάθε στιγμή. Να σε ξέρω καλύτερα απ'ότι ξέρω εμένα. 

Τελικά τι; Είσαι προβλέψημος και με κουράζεις ή είσαι η αδελφή ψυχή μου και μας ενώνει κάτι ιδιαίτερο;

Αρχίδια.

...και βασικά, καλησπέρα σας.